براي نوشي و ناشا و آلوشا 

نوشي از اولين کشف هاي وبلاگي من بود همون طور نيلوفر آبي و هاله ي سرزمين آفتاب. از طريق يه دوست گل نازنين «من و ني ني» اولين بار به وبلاگستان اومدم و هر روز مشتاق تر و مشتاق تر بودم. يه عالمه انسان نازنين، عقايد مختلف، نوشته هاي قشنگ، احساسات زيبا با يه دگمه ي کوچيک, پشت اين صفحه ي نازنين «رايانه» ظاهر مي شدند. گاهي باهاشون زندگي مي کردم. دغدغه هاشون ميشد دغدغه هاي خودم. با بعضي ها از ته دل مي خنديدم، با بعضي ها گريه مي کردم . هيجان انگيز ترينش اين بود که يه عالمه چيز ياد گرفتم. بيشتر از حد تصور. تا اينکه نگار خوشگلم يه روز ي که اومده بود اين طرف ها و داشتيم تو تراس يه کافه café نوشيدني مي نوشيديم و گپ مي زديم از خورشيد خانوم گفت و از وبلاگستان و از اين دنياي را زآلودش. آنقدر گفت که وسوسه شدم و يه راست باخودش رفتيم دانشگاه و وبلاگ نازخاتون متولد شد.

بعدها سپنتا اومد سراغم که يکي از عزيزترين عزيزهاست. واي چقدر اسم هاي خوب خوب به ذهنم مياد: شهلا جونم، ميتراي پر از قشنگي، ساراي ...( هيچ صفتي در اين لحظه براي سارا به ذهنم نميرسه) و بعضي هاي ديگه که يادم نيست. البته اين هايي که اسمشون رو بردم دوستان اول منند. قصدمم اين بود که از دوران پرشين بلاگ بگم. حالا که ديگه يه عالمه دوست ماه ماه دارم. اصلا اين همه براي اين بود که مي خواستم از نوشي بگم. از ظرافت نوشته هاش، گرمي کلامش، محبت بي دريغش و مهمتر از همه از صداقتش. غم نهفته ي لابلاي کلماتش که خودش خوب ميدونه درد مشترک همه ي ماست. نوشي از اولين کشف هاي من بعد از هاله است. پس ميشه گفت من هم مثل بقيه ي دوستاش تو لحظه لحظه زندگي کوچيکش همراه با جوجه هاش، نفس کشيدم، از بي انصافي ها قلبم به درد اومد، از بي مروتي ها، از بي انصافي ها. ولي نوشي با به تصوير کشيدن لحظه هاي ناب بودنش با دو گل کوچولوش، با بودنش، با وجود داشتنش با قوي بودن هاش ، نميدونه چه لذتي به کام حداقل من يکي، نشونده. نوشي رو دوست دارم به خاطر نوشي بودنش. گاهي از اين جا هوس مي کنم دو تا دستش رو بگيرم، فشار بدم و بهش بگم چقدر عزيزه. همون طور که ديروز دلم مي خواست که بغلش کنم، تو آغوشم محکم فشارش بدم. ماچش کنم و اين قدم اول ولي محکم رو بهش تبريک بگم. اگه ايران اومدني شدم اولين کارم خريدن کتاب «نوشي و جوجه هايش» خواهد بود فقط نمي دونم نوشي حاضره صفحه ي اولش رو برام امضا کنه؟

به قول شهلا ي گل: درود بر تو!