*از همه ی دوستان گلی که باز زحمت کشيدند و به ما تبريک گفتند ممنون. تک تکتون در شادی کوچک ما شريک بوديد حتا جلوی قاضی حواسم بود که يه چند تا عکس بگيرم برای وبلاگم. اين وبلاگ هم شد جز جدانشدنی از زندگی ما:)
**يه تشکر مخصوص و صميمانه از رضای گلم (آبچینوس) بابت پیغام تلفنی ماهی که گذاشته بودی و کلی ما رو به هيجان آورد. همسر جان هم گفت: زبون بسته از ايران زنگ زده؟ خودت که می دونی "زبون بسته" در بين اصفهانی ها چه معني ای می ده؟ کلمه ی تحبيبه. خيلی ازت تشکر کرد. دلم نيومد پيغامت رو نگه ندارم.

*** يه تشکر باز هم مخصوص از زينب گلم باز هم بابت دو تا پيغامی که گذاشته بودی و مهمتر از همه شعری که برامون خوندی. انقدر خنديديم و به شعف اومده بوديم که حد نداره.

ديروز بالاخره روز موعود خريد دوچرخه بود و بعد هم بدو بدو برگشتن خونه و چيستان فيستان کردن برای رفتن به کنسرت سيما بينا که حتما مطلبی در موردش خواهم نوشت. الآن هم که به زور روی کاناپه نشستم و گفتم تا دیر نشده با وجود درد پشت مبارک بابت سه ساعت پا زدن در کنار ساحل دریا، یه کوچولو وبلاگم رو به روز کنم.

خدمتتان عرض شود که ما امروز و به خصوص شخص بنده، سند جهنمی شدن به ناممان صادر گشت از جهت دیدن لاینقطع ساق پاهای برهنه ی اجنبیان در کنار دریا که به کار قبیح دویدن و ورزش نمودن و در اصل به رخ کشیدن شیطان صفتانه ی بدن های نیمه لخت خود مبادرت ورزیده بودند. خلاصی نبود ما را از این دیدار نامیمون ،زیرا که بستن چشم ها همان بود و زمین را خوردن و درد را نوش جان نمودن همان. پس درد اخروی را به جان همی خریدمی و بدن های عرق کرده و ساق پاهای برهنه را دید مفصل زدندمی. اما از تحريکات خبری می نبود و ما شش دانگ حواسمان را دوازده دانگ نموديم و به روبروی خويش خيره شديم مبادا که تصادفکی پيش بيايد و به دنبال آن آهکی. اما اين غلمان(قلمان) بد کردار را اجتناب ميسر نبودی زيرا که همچون قارچ از پس هر پيچ و واپيچی رخ می نمودند به هيچ تی شرتکی و حايلی. وای برما که اين گونه مفت و مجاني، دين و دنيای خود را بر سر اين دوچرخه سواری در میان اجنبیان، باختيم و آبی نيز همراه با يخ فراوان و قاچی از ليموی سبز در اندرون آن، نوش جان نموديم... ای وای برما که اصلا سوار دوچرخه شديم...