نازخاتون

*دخترک ايرانی ست. پيچيده شده در برقع افغانی. ۱۳ سال بيشتر ندارد. مستقيم به چشمانت که نه، به دوربين، نگاه نمی کند. نگاهش را از تو دریغ می کند. نگاهی وحشت زده و هراسان. دستش را پنهان در رنگ آبی برقع در دهانش می گذارد. منتظر است که معاينه اش کنند در افغانستان. او را در ايران دزيده اند. به افغانستان آورده اند. بی رحمانه بدن نازکش را آزرده اند. کنار خانم پليس افغانی نشسته است تا از سفارت جمهوری اسلامی ايران کاری برايش کنند. دست آبی اش همچنان در دهانش است و به آينده ی مبهمش خيره شده. از او می پرسد: "خوش هستی؟" جوابش سکوت است. باز می پرسند: "حالا خوش هستی؟ خوبی؟" با لهجه ی فارسی ایرانی عاقبت می گويد؟ " چطور می تونم خوب باشم؟ وقتی بارها بهت تجاوز کرده اند! چطور می توانم خوب باشم؟ خوشبخت باشم؟"... عمق درد اما ژرف است، ژرف...

(نوشته ی بالا مربوط به فيلم مستندی در مورد زنان افغان است که ديشب از کانال Link TV (لينک تی وی) پخش شد.)

**ريشارد کاپوزينسکی يا کاپوشينسکي، نويسنده ی کتاب موردعلاقه ی من "شاه " که به فرانسه خوانده ام، چند روز پيش درگذشت.

نمی دانم به فارسی ترجمه شده يا نه؟ اگر به هر زبان ديگری به اين کتاب که به "شاهنشاه" هم معروف است، دسترسی داريد از دستش ندهيد. وی در اين کتاب "آميزه‌ای از گزارش و ذوق‌ورزی ادبی، سقوط محمدرضا پهلوی، افراط‌گرايی مذهبی و جنبه‌هايی از سوء استفاده از قدرت را به تصوير می‌کشد. در ایران امروز راجع به او خواندم: "زمانی که استالين بخشی از اهالی شرق لهستان را به سيبری تبعيد می‌کند ريشارد با خانواده‌آش موفق به فرار می‌شود و سر از ورشو در‌می‌آورد. بيتوته آنها در ورشو از قضا نزديک به همان محلی است که نيروهای آلمان هيتلری اعدام‌های دسته‌جمعی خود را در آنجا انجام می دادند. و ريشارد کوچولو ناخواسته به دستيار کفن و دفن اين اعداميان بدل می‌شود. خود او تاثير اين تجربه دردناک را چنين توصيف می‌کند:" هر کس که شاهد و ناظر چنين صحنه‌هايی باشد، جنگ تا آخر عمر رهايش نمی‌کند."" متاسفم که او به این زودی خاموش شد...

**بنابر گفته ی علی عزيز خواندن ترجمه ی فارسی اين کتاب توصیه نمی شود. چون ظاهرا با اصل کتاب فرق می کنه. سريال اوشين که يادتونه؟ می گفتند ژاپن می خواد نسخه ی جديدش رو از ما بخره!!! :)

***دنباله ی اعلامیه ی حقوق بشر:

ماده ی ۳

هر فردی حق زندگی ، آزادی و امنيت شخصی دارد.

ماده ی۴

هيچ کس را نبايد در بردگی يا بندگی نگاه داشت : بردگی و داد و ستد بردگان به هر شکلی که باشد ، ممنوع است.

ماده ی ۵

هيچ کس نبايد شکنجه شود يا تحت مجازات يا رفتاری ظالمانه ، ضد انسانی يا تحقير آميز قرار گيرد.

ماده ی ۶

هر کس حق دارد که شخصيت حقوقی اش در همه جا به رسميت شناخته شود.

تماس با من

دوستان

آرشيو



دخترک ايرانی ست. پيچيده شده در برقع افغانی. ۱۳ سال بيشتر ندارد. مستقيم به چشمانت که نه، به دوربين، نگاه نمی کند. نگاهش را از تو دریغ می کند. نگاهی وحشت زده و هراسان. دستش را پنهان در رنگ آبی برقع در دهانش می گذارد. منتظر است که معاينه اش کنند در افغانستان. او را در ايران دزيده اند. به افغانستان آورده اند. بی رحمانه بدن نازکش را آزرده اند. کنار خانم پليس افغانی نشسته است تا از سفارت جمهوری اسلامی ايران کاری برايش کنند. دست آبی اش همچنان در دهانش است و به آينده ی مبهمش خيره شده. از او می پرسد: "خوش هستی؟" جوابش سکوت است. باز می پرسند: "حالا خوش هستی؟ خوبی؟" با لهجه ی فارسی ایرانی عاقبت می گويد؟ " چطور می تونم خوب باشم؟ وقتی بارها بهت تجاوز کرده اند! چطور می توانم خوب باشم؟ خوشبخت باشم؟"... عمق درد اما ژرف است، ژرف... (نوشته ی بالا مربوط به فيلم مستندی در مورد زنان افغان است که ديشب از کانال Link TV (لينک تی وی) پخش شد.) ريشارد کاپوزينسکی يا کاپوشينسکي، نويسنده ی کتاب موردعلاقه ی من "شاه " که به فرانسه خوانده ام، چند روز پيش درگذشت. نمی دانم به فارسی ترجمه شده يا نه؟ اگر به هر زبان ديگری به اين کتاب که به "شاهنشاه" هم معروف است، دسترسی داريد از دستش ندهيد. وی در اين کتاب "آميزه‌ای از گزارش و ذوق‌ورزی ادبی، سقوط محمدرضا پهلوی، افراط‌گرايی مذهبی و جنبه‌هايی از سوء استفاده از قدرت را به تصوير می‌کشد. در ایران امروز راجع به او خواندم: "زمانی که استالين بخشی از اهالی شرق لهستان را به سيبری تبعيد می‌کند ريشارد با خانواده‌آش موفق به فرار می‌شود و سر از ورشو در‌می‌آورد. بيتوته آنها در ورشو از قضا نزديک به همان محلی است که نيروهای آلمان هيتلری اعدام‌های دسته‌جمعی خود را در آنجا انجام می دادند. و ريشارد کوچولو ناخواسته به دستيار کفن و دفن اين اعداميان بدل می‌شود. خود او تاثير اين تجربه دردناک را چنين توصيف می‌کند:" هر کس که شاهد و ناظر چنين صحنه‌هايی باشد، جنگ تا آخر عمر رهايش نمی‌کند."" متاسفم که او به این زودی خاموش شد... بنابر گفته ی علی عزيز خواندن ترجمه ی فارسی اين کتاب توصیه نمی شود. چون ظاهرا با اصل کتاب فرق می کنه. سريال اوشين که يادتونه؟ می گفتند ژاپن می خواد نسخه ی جديدش رو از ما بخره!!! :) **دنباله ی اعلامیه ی حقوق بشر: ماده ی ۳ هر فردی حق زندگی ، آزادی و امنيت شخصی دارد. ماده ی۴ هيچ کس را نبايد در بردگی يا بندگی نگاه داشت : بردگی و داد و ستد بردگان به هر شکلی که باشد ، ممنوع است. ماده ی ۵ هيچ کس نبايد شکنجه شود يا تحت مجازات يا رفتاری ظالمانه ، ضد انسانی يا تحقير آميز قرار گيرد. ماده ی ۶ هر کس حق دارد که شخصيت حقوقی اش در همه جا به رسميت شناخته شود. Nazkhatoon 9:56 AM \| Comments: Post a Comment	تماس با من دوستان آرشيو December 2004 January 2005 February 2005 March 2005 April 2005 May 2005 June 2005 July 2005 September 2005 October 2005 November 2005 December 2005 January 2006 February 2006 March 2006 April 2006 May 2006 June 2006 July 2006 August 2006 September 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 February 2007 March 2007 April 2007 May 2007 February 2010